SKADI NA GRANI

  Kto oparł się spotkanej ławeczce na szlaku usytuowanej w atrakcyjnym miejscu, niech pierwszy rzuci kamieniem! Ławki w górach są fajne, są świetną okazją na chwilę kontemplacji czy zrobienie po prostu przerwy. 😁 A co powiesz na trasę z aż siedmioma ławkami? To aż siedem powodów! Poznaj Szlak Sowich Ławek , który pokazuje, że praktycznie z niczego można zrobić fajną i ekologiczną atrakcję i w społecznym czynie wypromować swój kawałek ojczyzny.

  "Obwodnica Jeleniogórska" to oznakowany* szlak rowerowy w formie ogromnej pętli przekraczający nieco 100 km. Stanowi całkiem ciekawą propozycję na jednodniowe wyzwanie jak i weekendową wycieczkę rowerową z noclegiem. My wybraliśmy drugą opcję, ale żeby nie dociążać się z bagażem, tym razem zrezygnowaliśmy z tzw. formy bikepackingowej. Zabraliśmy ze sobą tylko plecaki rowerowe, rezerwując nocleg mniej więcej w połowie dystansu. Na trasie najbardziej ciekawił nas stan oznakowania oraz rodzaj nawierzchni. O widoki natomiast nie martwiliśmy się wcale, gdyż przebieg trasy przecina wszystkie pasma górskie okalające Kotlinę Jeleniogórską.

  Zbliżający się koniec lata - tego kalendarzowego jak i astronomicznego, a jednocześnie wciąż panująca bardzo przyjemna pogoda, nakierowały nasze myśli, abyśmy może w końcu rozpoczęli już dawno przyklepany "w kajecie" projekt przejazdu lokalnych szlaków rowerowych. Nie ma to jak zabierać się za temat kiedy ku końcowi chyli się sezon na dwa kółka! 😉

W ramach tygodniowego pobytu nad włoskim Jeziorem Como , razem z Agnieszką wybierałyśmy się na  jednodniowe wycieczki górskie, które byłyśmy w stanie rozpoczynać bezpośrednio z naszej bazy w mieście Lecco . Otulające ten region Prealpy Bergamskie oferują wiele możliwości na skomponowanie sobie krótszej, jak i znacznie dłużej wycieczki pieszej. Fani większych wrażeń też coś znajdą dla siebie, jak np. via ferraty! 

W ramach tygodniowego pobytu nad włoskim Jeziorem Como , razem z Agnieszką wybierałyśmy się na  jednodniowe wycieczki górskie, które byłyśmy w stanie rozpoczynać bezpośrednio z naszej bazy w mieście Lecco . Otulające ten region Prealpy Bergamskie oferują wiele możliwości na skomponowanie sobie krótszej jak i znacznie dłużej wycieczki pieszej. Fani większych wrażeń też coś znajdą dla siebie, jak np. via ferraty! 

  W ramach tygodniowego pobytu nad włoskim Jeziorem Como , razem z Agnieszką wybierałyśmy się na  jednodniowe wycieczki górskie, które byłyśmy w stanie rozpoczynać bezpośrednio z naszej bazy w mieście Lecco . Otulające ten region Prealpy Bergamskie oferują wiele możliwości na skomponowanie sobie krótszej jak i znacznie dłużej wycieczki pieszej. Fani większych wrażeń też coś znajdą dla siebie, jak np. via ferraty! 

  W ramach tygodniowego pobytu nad włoskim Jeziorem Como , razem z Agnieszką wybierałyśmy się na jednodniowe wycieczki górskie, które byłyśmy w stanie rozpoczynać bezpośrednio z naszej bazy w mieście Lecco . Otulające ten region Prealpy Bergamskie oferują wiele możliwości na skomponowanie sobie krótszej jak i znacznie dłużej wycieczki pieszej. Fani większych wrażeń też coś znajdą dla siebie, jak np. via ferraty! 

  Są na świecie góry wysokie, połyskujące lodowcami i onieśmielające strzelistością turni. Wprawiają wędrowca w zachwyt, ale są światem obcym i niegościnnym. Dodatkowo w ostatnich latach ich niższe partie roją się mrowiem ludzi. Na szczęście są też góry mniejsze, gorzej zagospodarowane turystycznie, oferujące zgoła odmienne doznania. Łagodne kopuły ich szczytów, pokryte lasem i otoczone łąkami i polami są tak gościnne w porównaniu ze skalno-lodowymi pustkowiami gór wysokich… 

Takie odkrywanie perełek uwielbiam! Takie górskie trasy rowerowe najbardziej lubię! 4 godziny na rowerze, a ja załadowałam siły witalne i entuzjazm do poziomu 100%. Co takiego się stało na rowerowej "Pętli Gór Kruczych"? Po prostu zagrało (w końcu!) wszystko! Zwłaszcza, że w ostatnim czasie ciągle przytrafiało się coś trochę nie pomyśli...

  Po  biwaku na Monte Alto  zeszliśmy z powrotem do miasteczka Lovere, by na ostatnie dwie noce przed wylotem do Polski, zadekować się w znanym już nam hostelu „Ostello del Porto”. Mieliśmy jeszcze jeden, pełny dzień do dyspozycji, a prognoza pogody zapowiadała się na bardzo przyjemną.  Wiedzieliśmy , że oprócz Monte Alto, które znajduje się w zestawieniu - "Balkony z widokiem na Jezioro Iseo" - jest w tej części jeziora jeszcze kilka innych. Zdecydowaliśmy się na "San Defendente", na które mogliśmy wyruszyć bezpośrednio  z hostelu.  Zapowiadał się nam spacer-wycieczka na lekko, z umiarkowaną deniwelacją do pokonania, ale z fenomenalnymi widokami!

  Stało się! Znowu jak co roku na początku marca dopadł mnie bardzo silny spadek nastroju, który spowodowany był aurą pogodową jaka lubi być w tym czasie w Polsce. Brak słońca od wielu tygodni z dodatkiem notorycznie silnie wiejącego wiatru, zawsze, ale to zawsze mieli mi psychę. I zawsze po takich incydentach, obiecuję sobie, że na przyszły rok to ja się zabezpieczę i specjalnie będę już z wyprzedzeniem planować (choćby krótki) urlop w celu wybycia w jakieś cieplejsze/słoneczniejsze miejsce, po to by bez uszczerbku na zdrowiu przetrwać ten parszywy czas niepogody.

  Od wielu już lat, gdy tylko pozwala na to konfiguracja w kalendarzu, świętowanie 11 listopada przedłużam o kilka dni z zamiarem wybycia gdzieś w góry i zabraniem naszej Narodowej na jakiś szczyt. Mimo, że termin jest bardzo nieprzewidywalny – wszak środek jesieni, krótko trwający dzień i warunki atmosferyczne i terenowe mogą być wymagające i uciążliwe – to wbrew temu staję na głowie, by wyjazd w tym czasie się odbył. Wszystko dlatego, iż poprzednie edycje do dzisiaj klasyfikuję bardzo wysoko w ogólnym zestawieniu wszystkich moich wyjazdów górskich! Idealnym tego przykładem jest chociażby Grossglockner (2015r), Hochschwab (2019r.) czy Watzmann (2014r.). 

Śnieżka na skiturach jest jak najbardziej możliwa od strony czeskiej . Kilka lat temu odbyliśmy narciarską wycieczkę na ten najwyższy szczyt Karkonoszy, ale na biegówkach. Niestety zjazd z samego wierzchołka był bardzo wymagający ze względu na trudne warunki terenowe. Nie mając krawędzi na nartach było to proszenie się o kontuzję, dlatego do momentu zniknięcia zalodzeń, po prostu nieśliśmy narty na plecach.  Zasilając swoją górską szafę o narty skiturowe, uznaliśmy, że pora zmierzyć się ze Śnieżką po kilku latach jeszcze raz!

Odnoszę wrażenie, że zima w Sudetach od ponad dekady bywa nieprzewidywalna i statystycznie coraz rzadziej zdarza się śnieżna i na razie nie zapowiada się, by ten trend miał się obrócić o 180 stopni. Mamy już za sobą takie sezony, podczas których dostaw śniegu w skali najzimniejszych miesięcy w ciągu roku było niewiele, bądź trwały one bardzo krótko. To powoduje, że jest coraz mniej miejsc, które radzą sobie z temperaturowym rollercasterem, a co za tym idzie po prostu nie ma możliwości ratrakowania wytyczonych tam tras narciarskich. Ponad 10 stopni na plusie w lutym przestaje dziwić. Sezon na biegówki jest w stanie co roku rozpocząć słynny ośrodek narciarski na Polanie Jakuszyckiej. Czy w obliczu obecnego klimatu w jakim przyszło nam żyć,  na mapie polskich Sudetów znajdziemy jeszcze jakieś alternatywne rejony?

Jeżeli szukasz sympatycznej (tzn. przygotowanej, z atrakcjami, zapleczem gastronomicznym, a przede wszystkim z szansami na obecność śniegu) miejscówki na biegówki, a trasy jakuszyckie masz już poznane w każdym wariancie, to przyszedł czas na coś nowego! Poznaj kawałek czeskich tras biegowych, usytuowanych nieopodal granicy z Polską! Na pograniczu Gór Izerskich oraz Karkonoszy w Kořenovie i okolicach znajduje się około 40 km utrzymywanych tras narciarstwa biegowego, prowadzących w jednym kierunku w stronę Jizerki, Smědavy i Bedřichova – Magistrala Izerska [Jizerská magistrála], a w drugim kierunku w stronę Karkonoszy – Karkonosze - narciarski raj biegowy [Krkonoše – lyžařský běžecký ráj].

Na długi weekend czerwcowy zapowiadała się piękna i stabilna pogoda w Alpach. Problemem jednak był wybór konkretnego pasma górskiego, w którym będzie można zaplanować ciekawą trasę (wolną już od śniegu) z zapleczem schroniskowym. Po bardzo długich poszukiwaniach (utrudnionych głównie przez brak miejsc noclegowych), uśmiechnęły się do nas Alpy Górnoaustriackie, a dokładniej Park Narodowy Kalkalpen. W paśmie górskim Reichraminger Hintergebirge , które jest częściowo objęte jego obszarem, pod koniec pięknej, złotej jesieni odbyliśmy dwudniową wędrówkę - Tajemne ścieżki Kalkalpen 1.0 . Ten mało oczywisty i niezbyt znany zakątek górski bardzo nas zauroczył! Sześć miesięcy później, wybraliśmy się w drugie pasmo górskie, również wciągnięte w obszar parku - Sengsengebirge , będące większym, jak i również bardziej znanym, chociażby z tytułu znajdowania się w nim najwyższego szczytu całych Alp Górnoaustriackich - Hoher Nock .