Lubisz długie wędrówki od schroniska do schroniska? Masz już za sobą przejście najważniejszych szlaków długodystansowych w Polsce, takich jak Główny Szlak Beskidzki czy Główny Szlak Sudecki i szukasz nowego wyzwania? To jest dobry moment, by spojrzeć w stronę wyższych gór. Mam coś dla Ciebie! Austria, a dokładniej Tyrol (region) oferuje fajny pomysł na aktywny urlop w Alpach dla wszystkich fanów trekkingu.
Adlerweg (pl. Szlak Orła, ang. Eagle Walk) to szlak długodystansowy, mający ponad 400 km. Jest bardzo dobrze oznakowany w terenie. Poprowadzony przez kilka pasm górskich gwarantuje różnorodność krajobrazową. Świetnie opracowany na oficjalnej stronie Tyrolu nie wymaga czasochłonnych przygotowań logistycznych. Przebieg szlaku Adlerweg jest tak skonstruowany, że w łatwy sposób można podzielić jego przejście na kilka odcinków zestawionych z poszczególnych etapów. Szlak w Tyrolu Północnym ciągnie się równolegle do doliny rzeki Inn, którą biegnie główna linia kolejowa. W dogodny sposób z końca niemal każdego etapu, można wrócić do punktu wyjścia. Jest to istotne, bo pomimo iż szlak nie tworzy zamkniętej pętli, nie będziemy mieli problemu np z powrotem do pozostawionego na parkingu auta.
Daj się uskrzydlić w Tyrolu!
Poniżej znajdują się wszystkie posty związane z Adlerwegiem, jakie zostały opublikowane na blogu. Kliknij w podpis pod zdjęciem, aby przejść do relacji z opisu przejścia szlaku Adlerweg. Posty zostały pogrupowane według pasm górskich. Zachęcam również zajrzeć do wpisu " ADLERWEG - INFORMACJE PRAKTYCZNE". Jest tam wiele cennych wskazówek oraz omówiony bardziej szczegółowo sam szlak.
Gdy jedzie się
niemieckimi autostradami na południe, pierwszymi, wyglądającymi
masywnie górami są te wznoszące się nad miastem
Garmisch-Partenkirchen. Pasmo górskie Wettersteingebirge przebiega
wzdłuż granicy niemiecko-austriackiej. Dla mieszkańców Dolnego
Śląska, to najbliżej i najdogodniej skomunikowane drogami
szybkiego ruchu pasmo alpejskie, z niezliczoną możliwością
wędrówek, tras rowerowych MTB czy nawet ubezpieczonych dróg typu
via ferrata. W Wettersteingebirge byłam raz. Chciałam tam zrobić
wejście smoka, zmierzając się z ambitną Granią Jubileuszową.
Niestety z pierwszej próby przejścia wróciłam z podkulonym
ogonem. Wylazło sporo braków fizycznych jak i trudności w obyciu w
tego rodzaju terenie. Grań Jubileuszowa łączy dwa szczyty:
Alpspitze oraz Zugspitze, który jest najwyższym szczytem Niemiec.
Na dach naszych zachodnich sąsiadów ostatecznie nie dotarłam. I
choć sam wierzchołek jest jednym wielkim targowiskiem i deptakiem,
to wygląd góry jak i krajobrazy są bardzo, ekhm..…
Sudety są
wręcz doskonałym celem rowerowych wycieczek. Umiarkowane stromizny
i gęsta sieć leśnych szutrówek, powodują, że tereny te nawet
bez wytyczonych szlaków rowerowych prezentują się niezwykle
atrakcyjnie dla kolarzy górskich. Mimo to, w ostatnich latach
obserwuję gwałtowny przyrost przygotowanych tras, a hitem są
ścieżki typu single track*. Część z nich powstaje nieoficjalnie,
bez jakiegokolwiek rozgłosu. Często uchodzą one naszej uwadze.
Jednak nawet oficjalnym trasom brakuje niejednokrotnie solidnego
marketingu i dopiero gruntowne przeczesanie czeluści Internetu
uświadamia, jak wiele nowych single tracków pojawiło się w
ostatnim czasie. Dla ułatwienia Wam wyboru, a także oszczędzenia mozolnego wyszukiwania informacji,
przygotowałam dla Was to zestawienie.
Tęsknie za 2019 r. Nie
tylko dlatego, że wtedy nie było pandemii, ale dlatego że był on
dla mnie najintensywniejszy pod górskim kątem. Praktycznie
wszystkie marzenia/plany zrealizowałam, a na dodatek przyplątało
się kilka spontanicznych wyjazdów, które sporo namieszały w moim
osobistym rankingu w kategorii tych najlepszych. Do dzisiaj nie
jestem w stanie wybrać nawet pierwszej trójki. Wiele rozpoczętych
projektów miałam w planach kontynuować. Czułam, że w końcu
jestem na górskiej fali, która jeszcze długo nie uderzy o brzeg.
Niestety 2020 najpierw dał się poznać jako ten, który na początku wyciągnął
środkowy palec skiturowcom (oferując praktycznie bezśnieżną zimę
w Polsce), a na przedwiośniu cały świat stanął do góry
nogami. I gdy to piszę, wciąż nie wiadomo kiedy spadnie na cztery
łapy! Rok 2020 zapisze się na kartach historii pod jednym hasłem -
koronawirus Covid-19. Zaraźliwa cząsteczka dyktująca warunki w
niemal każdej sferze życia, nie zapomniała również o tej
górskiej. Po trw…
Czy
zdobycie alpejskiego trzytysięcznika dla osoby mieszkającej w
Polsce, może być równie proste logistycznie, co wejście na Rysy?
Czy przekroczenie magicznej „trójki z przodu” musi wiązać się
ze żmudnymi przygotowaniami kondycyjnymi, braniem tygodniowego
urlopu, zakupem dodatkowego sprzętu? Czy musi się to wszystko
ocierać o wycieczkę mającą w sobie co nieco z wyprawy? Otóż
nie! I nie musi to być zaraz „naciągany”, najmniejszy
trzytysięcznik, lecz „z krwi i kości” pięknie prezentująca
się góra! W dodatku jeszcze nietknięta dobrami cywilizacyjnymi
takimi jak wyciągi z całym swoim zapleczem zaburzającymi naturalny
krajobraz.
Uuuu, ale pięknie! Jak ja podziwiam te Twoje długie dystanse.
OdpowiedzUsuńW głowie już kolejne! :)
Usuń